تحلیلی بر زیبایی شناسی حرکت دوربین در سینمای ایران دهه ‏ی 80

در پژوهش‌های مربوط به سینمای ایران زیبایی‌شناسی حرکت دوربین همواره مورد بی‏توجهی واقع شده است. هدف اصلی این پژوهش بررسی و تحلیل زیبایی‌شناسی حرکت دوربین در سینمای ایران است. دهه‏ی 80 به عنوان بازه‌ی زمانی جامعه‏ی آماری انتخاب شده است تا به این ترتیب جدیدترین فیلم‌های سینمای ایران در آخرین دهه از تاریخ شمسی گزینش شود. از سوی دیگر، در این دهه نسل‌های مختلف فیلم‏سازان با طیف‌های متنوع فکری موفق به ساخت آثار خود شده‌اند. از همین روی شش فیلم از آثار سینمای ایران در دهه‏ی 80 به عنوان جامعه‏ی آماری انتخاب شده است: سگ‌کشی (بهرام بیضایی، 1380)، شب‌های ‌روشن (فرزاد مؤتمن، 1381)، گاو‏خونی (بهروز افخمی، 1382)، آتش ‌سبز (محمدرضا اصلانی، 1386)، شبانه‌روز (امید بنکدار و کیوان علی‌محمدی، 1387)، و درباره‏ی الی (اصغر فرهادی، 1387). در بخش اول چگونگی توسعه‏ی حرکت دوربین در سال‌های ابتدایی تاریخ سینما واکاوی می‌شود. سپس به دوربین‌های متحرکی پرداخته خواهد شد که ماهیتی معناساز دارند و در راستای عمیق‌تر نمودن ارزش‌های تصویری فیلم‌ها عمل می‌کنند. در انتها آثاری مورد بررسی قرار خواهند گرفت، که از حرکت دوربین به عنوان امری بدیع استفاده کرده و معیارهای متداول و مرسوم را به چالش کشیده‌اند. این پژوهش در تلاش است با محوریت قرار دادن دوربین و تأثیرگذاری آن در زیبایی‌شناسی تصویر به تحلیلی علمی درباره‏ی چگونگی رویارویی فیلم‏سازان ایرانی در دهه‏ی 80 با دوربین متحرک بپردازد.